O Kopaoniku
Kopaonik (poznat u rimskim, mletačkim i turskim izvorima i kao Srebrna planina) je najveći planinski masiv u Srbiji, koji se pruža od severozapada ka jugoistoku dužinom od oko 75 km, dosežući u srednjem delu širinu od oko 40 km. Jedan deo Kopaonika je zaštićena zona pod imenom Nacionalni Park Kopaonik, u okviru koga postoji veći broj zaštićenih prirodnih celina, a na njemu je i najveći skijaški centar u Srbiji. Prirodna prednost Kopaonika je 160 dana pod snežnim pokrivačem, što omogućava izvanredne uslove za zimske sportove i čini Kopaonik jednim od najzanimljivijih zimskih turističkih centara Balkana. Najviši vrh Kopanika je Pančićev vrh sa 2017 metara nadmorske visine, na kome se nalazi Mauzolej čuvenog srpskog prirodnjaka Josifa Pančića, po kome je dobio ime.
Ceo masiv Kopaonika je dobio naziv po velikom rudnom bogatstvu koje je na njemu eksploatisano još od srednjeg veka, a na njegovom širem prostoru je smešten čitav niz kulturno-istorijskih spomenika iz perioda od 12. do 15. veka. Kopaonik je u srednjem veku bio razvijena rudarska oblast, pa su iz tog perioda ostali mnogi potkopi, nazivi i rudarski alati. Rudarstvo je obnovljeno u novije vreme, naročito u Trepči, koja na juznim obroncima ove planine ima velika nalazišta olovno-cinkane rude. U samom podnožju Pančićevog vrha se nalazi rudnik Belo Brdo. Zahvaljujući razvijenom turističkom centru sa savremenim hotelskim kapaciteta i pratećim objektima, Kopaonik predstavlja jednu od najpopularnijih turističkih destinacija u Srbiji i jugoistočnoj Evropi.
Najviši deo Kopaonika je prostrana površ Ravni Kopaonik, oko koje se dižu Suvo Rudište sa Pančićevim (Milanovim) vrhom (2017 m), na kome je Pančićev Mauzolej, Karaman (1934 m), Gobelja (1834m) i dr. Jugoistočno od Suvog Rudišta, greben Kopaonika je sužen i raščlanjen u niz plastastih uzvišenja: Čardak (1590 m), Šatorica (1750 m) i Oštro koplje (1789 m), između kojih su široke presedline. Na Kopaoniku je najrasprostranjenija raskomadana šumsko-pašnjačka zona središnje Srbije. Na višim delovima je četinarska suma smreke i jele, a po planinskim stranama sume bukve i hrasta. Kopaonik je mesto na kome se mogu naći primerci endemske flore, kao što su Panciceva omorika (Sempervirum Kopaonicense Pancic), Panciceva potocarka (Cardamine Pancicii) i kopaonička ljubičica (Viola Copanicensis). Od mnogobrojnih životinjskih vrsta najznačajniji su sivi soko (Falco Peregrinus), suri orao (Aquila chrysaetos), buljina (Bubo Bubo), divlja mačka (Felix Silvestris) i srna (Capreolus Capreolus).
Stočarstvo je glavno zanimanje stanovništva Kopaonika, a u novije vreme turizam. Na Ravnom Kopaoniku je veliki turistički planinski ski centar, sa brojnim smeštajnim kapacitetima, sistemom smučarskih staza i žičara i drugom infrastrukturom. Drugi takav kompleks se razvija kod sela Brzeća na istočnoj padini, gde u hotelima, apartmanima i kućama ima oko 1000 ležaja. Do Kopaonika se stize preko Jošaničke banje, Brzeća i Rudnice. Sa zapadne strane Kopaonika, od Ibarske magistrale, vode dva puta za Ravni Kopaonik, jedan od Biljanovca uz Jošaničku reku, a drugi od Rudnice; i sa istočne strane od Krusevca i Toplice, preko Brzeća, spuštajući se strmo u Jankovu klisuru, koja ga odvaja od planine Jastrebac. Putni pravci do Kopaonika: Raška-Biljanovac-Jošanicka Banja-Kopaonik (37km) i Raška-Rudnica-Kopaonik, (19km) sa Ibarske mageistrale, Brus-Brzece-Jaram-Kopaonik, (30km), Kuršumlija-Mercez-Blaževo-Brzece-Kopaonik (64km), Gracak-Jošanicka Banja (27km) i Mercez-Lukovska Banja-Jelak-Leposavic (41km) iz dolina Toplice i Rasine.
